Η εξέγερση κατά της Χούντας που συγκλόνισε τον κόσμο
Από τη μια τα τανκς, και από την άλλη οι φοιτητές σκαρφαλωμένοι στην πύλη. Το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου μετέδιδε: «Εδώ Πολυτεχνείο, αδέρφια μας στρατιώτες…»
Ήδη από τον Μάιο του 1967 η χούντα διέλυσε με διατάγματα τις φοιτητικές οργανώσεις, ως επικίνδυνους φορείς αντίδρασης. Την ίδια τύχη είχαν ο Ρήγας Φερραίος και η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, οι δύο σημαντικότερες αντιχουντικές κινήσεις που οργανώθηκαν τους πρώτους μήνες μετά την επιβολή της δικτατορίας. Δεκάδες μέλη τους πλήρωσαν πολύ βαρύ τίμημα, βασανιζόμενοι από τα σαδιστικά όργανα της δικτατορίας.
Από τις αρχές τού 1972 ξεκινά τη δράση του το αντιδικτατορικό κίνημα, χωρίς καμία διάθεση διαλόγου με τη χούντα. Ζητά εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, αλλά στοχεύει ευθέως κατά του καθεστώτος. Δεν σκέφτεται ποτέ να αξιοποιήσει τη δήθεν φιλελευθεροποίηση που εξαγγέλλει ο Παπαδόπουλος.
«Το 1973 είναι η κορυφαία χρονιά διότι έχει προηγηθεί η εξέγερση της Νομικής, η κατάληψη της Νομικής τον Φεβρουάριο του 1973, όπου έχει λήξει με την είσοδο της Αστυνομίας, συλλήψεις και βασανιστήρια», τονίζει ο Τάσος Σακελλαρόπουλος, διευθυντής Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη.
Ακολουθεί στις 14 Νοεμβρίου του 1973 η κινητοποίηση στο Πολυτεχνείο και σε άλλες μεγάλες σχολές της χώρας.
Το βράδυ της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου η χούντα επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά τόσο μέσα, όσο και πέριξ του Πολυτεχνείου συγκεντρώνεται όλο και περισσότερος κόσμος.
«Είναι η στιγμή που μαζικοποιείται το φοιτητικό κίνημα, είναι η στιγμή που μαζικοποιείται η αντιδικτατορική αντίδραση. Καθοριστικό σαν στοιχείο είναι το γεγονός ότι δείχνει αυτήν ακριβώς την αίσθηση των ανθρώπων που πια είναι κατά τη δικτατορίας σαφώς», επισημαίνει ο κ. Σακελλαρόπουλος.
Στις 3 τα ξημερώματα του Σαββάτου το άρμα μάχης εισβάλλει στον χώρο, καταπλακώνοντας τους φοιτητές που στέκονται με γενναιότητα στην πύλη. Τουλάχιστον 24 νεκροί σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης, εκατοντάδες τραυματίες, περισσότερες από 2.000 συλλήψεις.
Πάθος, ένταση, ανιδιοτέλεια, συντροφικότητα, φιλία. Αυτές είναι οι λέξεις που έρχονται ακόμα σήμερα από το υποσυνείδητο στο μυαλό των πρωταγωνιστών.
Το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της χούντας. Το καθεστώς Παπαδόπουλου ανατράπηκε λίγες ημέρες μετά, στις 25 Νοεμβρίου, από το κίνημα του Ιωαννίδη. Η χώρα, όμως, δεν θα επέστρεφε στη δημοκρατία, παρά μόνο μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.
Άλμπερτ Κουράντ: Ο Ολλανδός με το φιλμ της εισβολής του τανκ
Ο Άλμπερτ Κουράντ έχει γυρίσει το φιλμ που έχει προβληθεί τις περισσότερες φορές στην Ελλάδα, διαμορφώνοντας συνειδήσεις και την ιστορία. Χωρίς τις εικόνες από το φιλμ, η μεταπολιτευτική πορεία της χώρας ίσως ήταν διαφορετική: πρόκειται για τα 35 δευτερόλεπτα της εισβολής του τανκ στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973.
Γεννήθηκε το 1928 στο Άμστερνταμ και εργαζόταν ως δημοσιογράφος από το 1955. Παντρεμένος με την Ελένη Νικολοπούλου,το 1965 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως ανταποκριτής στην Αθήνα για την ολλανδική και τη βελγική τηλεόραση καθώς και για ολλανδικές εφημερίδες.
Κατά την περίοδο της επταετίας, αντίθετα με πολλούς συναδέλφους του ξένους ανταποκριτές όπως ο διαβόητος Μαρκ Μαρσώ της «Le Monde», όχι μόνο συνέχισε να καταγράφει τα βασανιστήρια και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά προσπάθησε να βοηθήσει την ελληνική αντίσταση. Η χούντα τον απέλασε δύο φορές από την Ελλάδα, για να επανέρχεται πάντα κάτω από κινηματογραφικές συνθήκες. Στην πρώτη από αυτές τις επιστροφές, μπόρεσε να καταγράψει την ιστορική στιγμή, από ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Ακροπόλ.
Για την αντιδικτατορική του δράση, τιμήθηκε με παράσημο από τον βασιλιά του Βελγίου και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 και την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος χιούμορ και αγάπη για τη ζωή. Δεν ζει πια, αλλά το φιλμ των 35 δευτερολέπτων θα υπάρχει για πάντα, απαθανατίζοντας την τόλμη του και τις ιστορικές στιγμές μιας λαμπρής και ματωμένης σελίδας της χώρας μας.
Αριστοτέλης Σαρρηκώστας: Ο Έλληνας φωτορεπόρτερ που φωτογράφισε το τανκ
Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που κατάφερε να απαθανατίσει τη στιγμή της εισόδου του άρματος στο Πολυτεχνείο το 1973 και μαζί με το φιλμ των 35 δευτερολέπτων του Ολλανδού οπερατέρ Άλμπερτ Κουράντ, αποτέλεσαν τα μοναδικά ντοκουμέντα και διέψευσαν τις αρχικές δηλώσεις της αστυνομίας ότι «στο Πολυτεχνείο δεν συνέβη το παραμικρό».
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είχε περιγράψει τη στιγμή της εισβολής του τανκ: «Tρεις παρά πέντε, παρά τέσσερα λεπτά βλέπω ξαφνικά να γυρίζει ο πυργίσκος στην αντίθετη κατεύθυνση, ενώ κοίταζε την είσοδο του Πολυτεχνείου και όχι μόνο αυτό αλλά έκανε και όπισθεν. Aμέσως μετά ανέβηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο, φουλάρισε τις μηχανές και με όση ιπποδύναμη είχε, πήγε χτύπησε την κύρια είσοδο του Πολυτεχνείου. Δεν έπεσε αμέσως η πόρτα. Πέσανε όμως όσοι από τους φοιτητές ήταν πάνω στα κολωνάκια δεξιά και αριστερά. Το επικίνδυνο ήταν ότι πίσω από την πόρτα υπήρχαν πολλοί φοιτητές», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας.
Οι φωτογραφίες του λίγες ώρες μετά έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσω του πρακτορείου Associated Press. «Επί 37 χρόνια φωτογραφίζω τη φρίκη του πολέμου. Τα μάτια μου έχουν δει πολύ χειρότερα πράγματα. Η μηχανή μου έχει απαθανατίσει χιλιάδες νεκρούς ανά την υφήλιο. Όμως με το Πολυτεχνείο οφείλω να ομολογήσω ότι συγκλονίστηκα και αυτό γιατί συνέβαινε στην πατρίδα μου, στο σπίτι μου, στην οικογένειά μου. Αισθάνεσαι τελείως διαφορετικά και το λέω με μεγάλη συγκίνηση», έχει δηλώσει.
Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας παρασημοφορήθηκε με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, για τις φωτογραφίες του Πολυτεχνείου.
Ο Νίκος Α. Βερνίκος και το έγχρωμο φιλμ του
Ο Νίκος Α. Βερνίκος κινηματογραφεί τα γεγονότα κρυφά. Τα φιλμ αυτά τραβήχτηκαν από το παράθυρο γωνιακού δωματίου στον 1ο όροφο του απέναντι από το Πολυτεχνείο ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ, από τον Νίκο Α. Βερνίκο μεταξύ 14-17 Νοεμβρίου 1973.
Σε κοντινό δωμάτιο ήταν και το Ολλανδικό συνεργείο με επικεφαλής τον Άλμπερτ Κουράντ, -βραβευμένο για την ταινία του Πολυτεχνείου- που την ίδια περίοδο κινηματογραφούσε τα γεγονότα!
Το δωμάτιο το είχα νοικιάσει και για την υποστήριξη των φοιτητών μελών της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων. Οργάνωση για την κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος ενάντια στη δικτατορία. Ηγετική θέση στην ΕΚΙΝ είχε ο αδελφός μου Γεώργιος Α. Βερνίκος, που ήταν και μέλος της επιτροπής κατάληψης της Νομικής το Φεβρουάριο 1973 και είχε συνεχή επαφή και συντονισμό με την επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Όλο και περισσότεροι συγκεντρώνονται, μέχρι που ο χώρος γεμίζει ασφυκτικά. Αρχίζει να πέφτει το φως. Στο 07:03 βλέπουμε την κάνη του ενός τανκ. Στο 07:12 το τανκ προχωρώντας, σπρώχνει ένα λεωφορείο στη μέση του δρόμου. Στο 07:45 καταφθάνουν τα τεθωρακισμένα με στρατιώτες. Στο 07:50 ομάδα γιατρών μεταφέρει φορείο.
Στο 08:59 ο οδηγός του άρματος παίρνει τη θέση του. Ο κινηματογραφιστής δεν προλαβαίνει τη στιγμή που το άρμα πέφτει πάνω στην πύλη, αλλά αμέσως μετά το βλέπουμε να μπαίνει πιο μέσα ενώ εισβάλλουν στρατιώτες (11:03)» σημειώνεται στην περιγραφή που συνοδεύει το σπάνιο αυτό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο, ηλικίας 47 ετών, από τις ημέρες της εξέγερσης.
«Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»
Τριάντα χρόνια μετά, ο στρατιώτης που έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου με το τανκ έδωσε τη μοναδική συνέντευξη στο «Βήμα», φανερά μετανιωμένος για τα όσα τότε πίστευε, στην οποία περιγράφει τις στιγμές της εισόδου στο Πολυτεχνείο.
«Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μού έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα “παλιοκουμμούνια”, όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας», είχε πει ανάμεσα στα άλλα.
Αργότερα, οι πεποιθήσεις του άλλαξαν, ακτινογραφώντας τον εαυτό του και τα όσα έγιναν τότε. Εγκαταστάθηκε στα Δυτικά προάστια, όπου απέκτησε την οικογένειά του και δηλώνοντας πως εκείνος ο έφεδρος στρατιώτης ήταν κάποιος μακρινός ξάδελφός του που «σκοτώθηκε σε τροχαίο».
«Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».
Οι νεκροί…
Στη μεταπολίτευση υπήρξε λαϊκή απαίτηση να πέσει φως στην υπόθεση και μάλιστα στους δρόμους κυριαρχούσε το σύνθημα «Τσεβά, γίνε Σαρτζετάκης».
Το πόρισμα εκδόθηκε το 1975. Ο αριθμός των νεκρών που προέκυψε από την έρευνα του εισαγγελέα Δημήτρη Tσεβά ήταν 18 βεβαιωμένοι επώνυμοι νεκροί.
Σύμφωνα με το πόρισμα, έχασαν τη ζωή τους έξω από το Πολυτεχνείο στους κοντινούς δρόμους και σε διάφορα σημεία της Αθήνας.
Ο εισαγγελέας με την τόλμη του άνοιξε τον δρόμο για να αποκαλυφθεί το παρακράτος που έδρασε υπό τις εντολές των πραξικοπηματιών στις 16 και στις 17 Νοεμβρίου. Αργότερα, όταν η δημοκρατία είχε πιο σταθερές βάσεις και καλύτερη πρόσβαση στα αρχεία, ο αριθμός των θυμάτων ανέβηκε.
Το 1976 ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας.
Σύμφωνα με νεότερη έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Η λίστα Τσεβά, που άνοιξε τον δρόμο, όπως διαμορφώθηκε:
- Κομνηνός Διομήδης του Ιωάννου, ετών 17, μαθητής. – Σκοτώθηκε έξω από το Πολυτεχνείο στις 16/11, ώρα 22.15.
- Φάμελος Βασίλειος του Παναγιώτου, ετών 26. – Σκοτώθηκε κοντά στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως στις 16/11, από σφαίρα.
- Έγκελεντ Τόριλ, Νορβηγία σπουδάστρια. – Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου στις 16/11, ώρα 23.30.
- Σαμούρης Γεώργιος του Ανδρέου, ετών 22, σπουδαστής. – Σκοτώθηκε στις 16/11 τα μεσάνυχτα, σε άγνωστο σημείο.
- Σπαρτίδης Αλέξανδρος του Ευστρατίου, ετών 16, μαθητής. – Σκοτώθηκε στην οδό Κότσικα στις 17/11, ώρα 10.30.
- Καραμάνης Μάρκος του Δημητρίου, ετών 23. – Σκοτώθηκε σε πολυκατοικία της Πατησίων στις 17/11, ώρα 10.30.
- Καράκας Βασίλειος, ετών 43. – Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου από σφαίρα στις 17/11, ώρα 13.00.
- Μπεκιάρη Βασιλική του Φωτίου, ετών 17. – Σκοτώθηκε στην ταράτσα του σπιτιού της στις 17/11, ώρα 12.30.
- Θεοδώρας Δημητρ. Θεοδ. ετών 6. – Σκοτώθηκε σε οδό στου Ζωγράφου από στρατιώτες, που βρίσκονταν στον ναό του Αγίου Θεράποντος στις 17/11, ώρα 13.30.
- Γεριτσίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. – Σκοτώθηκε στις 17/11, ώρα 12.15 από αδέσποτη σφαίρα άρματος, ενώ βρισκόταν σε υπηρεσία στα Νέα Λιόσια.
- Μαρκούλης Νικόλαος του Πέτρου, ετών 25. – Σκοτώθηκε από άρμα στην πλατεία Βάθης στις 17/11, ώρα 11.
- Καραγιώργης Στυλιανός, ετών 19, εργάτης. – Τραυματίστηκε θανάσιμα, μπροστά στον κινηματογράφο “Ελληνίς” στις 17/11, ώρα 10.00 από σφαίρα άρματος.
- Κούμπος Ανδρέας του Στεργίου, ετών 63. – Τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα άρματος και πέθανε στην οδό Καποδιστρίου στις 18/11, ώρα 11.00.
- Μυρογιάννης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 20. – Σκοτώθηκε Πατησίων και Στουρνάρη από σφαίρα πυροβόλου όπλου στο κεφάλι στις 18/11, ώρα 13.30.
- Παντελεάκης Κυριάκος του Δημητρίου, ετών 45, δικηγόρος. – Τραυματίσθηκε από σφαίρα άρματος στην οδό Γλάδστωνος στις 18/11, ώρα 12.40 και πέθανε αργότερα.
- Κοντομάρης Σπύρος, δικηγόρος. Πέθανε από αέρια που έριχνε η αστυνομία στις 16/11.
- Αργυροπούλου Αικατερίνη, ετών 75. – Τραυματίστηκε σοβαρά από αδέσποτο βλήμα άρματος στις 17/11, ώρα 11.00 και πέθανε αργότερα.
- Παπαϊωάννου Δημήτριος, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. – Πέθανε από συγκοπή καρδιάς εξαιτίας των αερίων.
- Κολινιάτης Ευστάθιος, 47 ετών. – Χτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
- Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών. – Στις 13.30 της 18.11.1973, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
- Μιχαήλ Σωκράτης, 57 ετών. – Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου και πέθανε.
- Κυριακόπουλος Δημήτριος του Αντωνίου, 35 ετών. – Κατά τις βραδινές ώρες τής 16.11.1973 προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
- Μαρίνος Σπύρος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών. – Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
- Μικρώνης Ιωάννης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. – Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωσή του παραμένει υπό έρευνα.
Κατάλογος νεκρών που εκφωνείται στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Ο κατάλογος αυτός, που έχει συνταχθεί με μέριμνα κυρίως της Προοδευτικής Ένωσης Μητέρων Ελλάδας (Π.Ε.Μ.Ε.), περιλαμβάνει 88 ονόματα που δεν αναφέρονται αποκλειστικά στην περίοδο του Νοεμβρίου 1973, αλλά σε όλο το χρονικό διάστημα της δικτατορίας 1967-1974. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν όλες οι γνωστές περιπτώσεις των θυμάτων της Χούντας, από τα θύματα του πραξικοπήματος και τους ανεξιχνίαστους θανάτους επωνύμων αντιπάλων του καθεστώτος, μέχρι τους αγωνιστές που έχασαν τη ζωή τους προβαίνοντας σε πράξεις αντίστασης και τους νεκρούς του Πολυτεχνείου:
- Πεσλής Βασίλης
- Ελής Παναγιώτης
- Μανδηλαράς Νικηφόρος
- Καλαντζής Δημήτρης
- Ρίζος Τάκης
- Καλαβρού Μαρία
- Παναγούλης Γιώργος
- Τσαρουχάς Γιώργος
- Θεοδωρίδης Γιώργος
- Κατσικογιάννης
- Τζαβαλάς Καρούσος
- Κώστας Γεωργάκης
- Αντωνίου Ζήσης
- Τσιτσιρίγκος Φώτης
- Κούλης Γεώργιος
- Πετρόπουλος Παναγιώτης
- Βασιλόπουλος Γιάννης
- Κωνσταντίνου Γιώργος
- Αλβάνογλου Θεόδωρος
- Σινόπουλος Πέτρος
- Κομνηνός Διομήδης
- Παντελεάκης Κυριάκος
- Βάρσος Ιωάννης
- Έγκελμαν Ντόρις Μαριέτε
- Γεώργιος Γεριτσίδης
- Γεωργαράς Μαρίνος – Σπύρος
- Παπαϊωάννου Δημήτρης
- Καραμανής Μάρκος
- Φαμέλης Βασίλης
- Μαρκούλης Νίκος
- Σαμούρης Γιώργος
- Μυρογιάννης Μιχάλης
- Καραγεωργίου Στέλιος
- Φιλίνης Γιάννης
- Δικάλφα Καλλιόπη
- Τζιάνος Λάμπρος
- Σταυρέλης Γιάννης
- Αργυροπούλου Αικατερίνη
- Δασκάλου Στέλιος
- Θεοδώρας Δημήτρης
- Σίμος Γεώργιος
- Κυριακόπουλος Σάκης
- Καζέπης Κώστας
- Καΐλης Γιάννης
- Αναγνωστόπουλος
- Αντάρογλου
- Αντζελόνι Έλενα Μαρία
- Αργυρίου
- Βρυώνης
- Βυθούλκας
- Γαλάτης Νίκος
- Γιαννόπουλος
- Γρέλλος
- Δημόπουλος
- Διαμαντάκος
- Ευαγγελινός
- Ζησιμόπουλος
- Ηλιόπουλος
- Ιωαννίδης
- Ιωάννου
- Κούμπουλος
- Κρητικάκη
- Λαγαριώτης
- Μαντζώρος
- Μαυρογιάννης
- Μέξης
- Μικρώνης
- Μιχαηλίδης
- Μπονάτος Χρήστος
- Μώμος
- Νικολάου
- Παπαγεωργίου
- Παπαδόπουλος
- Ρακιτζής Αλέξανδρος
- Ράμμος Βασίλειος
- Σαρμαλής
- Σπαρτίδης
- Σταυρόπουλος
- Σχίζας
- Σωτηρόπουλος Ιωάννης
- Τορίλ – Τεκλέτ (Νορβηγία)
- Τσιγκούνης
- Τσικουρής
- Φραγκόπουλος Θεόφιλος
- Χαλκίδης Γιάννης
- Χαραλαμπίδης Γιώργος
- Χατζηβασιλείου
- Κατής Κώστας
Πηγή:apopsi
